اوره (Urea)
اوره ماده ی زائد حاصل از سوخت و ساز پروتئین ها است که در کبد تولید و از راه کلیه ها دفع می شود. در نتیجه، هرگاه مقدار مصرف (سوخت و ساز) پروتئین افزایش یابد (مثلا در اثر پرخوری و یا خونریزی گوارشی) یا فعالیت کلیه ها دچار اختلال شود و یا خون غلیظ گردد (مثلا در پی اسهال طولانی و شدید) مقدار آن افزایش یابد. لذا از این آزمایش عمدتا برای بررسی وضعیت آب بدن و تا حدی فعالیت کلیه ها استفاده می شود.
شرایط و آمادگی لازم برای آزمایش: در این آزمایش مقدار 5 میلی لیتر از خون وریدی (سیاهرگی) گرفته می شود:
- تا چند روز قبل از آزمایش نبایستی از رژیم های غذایی پُر پروتئین (گوشت) و پر کربوهیدرات (نشاسته) استفاده شود. یک رژیم غذایی معمولی مناسب است.
- نیازی به ناشتا بودن وجود ندارد ولی چون این آزمایش معمولا همراه با سایر آزمایشات رایج که نیازمند ناشتا هستند، صورت می گیرد. لذا مسئولین آزمایشگاه از بیمار می خواهند که ناشتا باشد.
تفسیر نتیجه آزمایش: مقدار طبیعی اوره خون در بالغین 15-45 mg/dl و در کودکان 10-40 mg/dl می باشد و افزایش بیش از حد طبیعی آن ممکن است بدلیل اختلال کلیوی، از دست رفتن آب بدن، خونریزی گوارشی (و یا کلا خونریزی های داخلی بدن) و یا مصرف برخی از داروها (نظیر متوترکسات، کاربامازپین، آمینوگلیکوزیدها و…) باشد.
نکته: آنچه در بیمارستان ها و برخی از آزمایشگاه ها مورد بررسی قرار می گیرد، آزمایش نیتروژن اوره ی خون (Blood Urea Nitrogen باختصار BUN) است که مقدار نرمال آن در بالغین 10-20 mg/dl می باشد و برای محاسبه اوره، مقدار فوق را در عدد 2.14 ضرب می نمایند. مثلا اگر مقدار BUN فردی 15 mg/dl باشد، مقدار اوره ی خون وی حدودا 32 mg/dl خواهد بود.
مصرف غذای پر گوشت و پر کربوهیدرات اندازه گیری میزان واقعی اوره را مختل می کند.
نویسنده : دکتر علیرضا خدامی
کلمات کلیدی : اوره ، آزمایش اوره ، آزمایشات کبد ، نتیجه آزمایش ، تفسیر آزمایش، آزمایش نیتروژن اوره خون