هپاتیت و حاملگی

ویروس هپاتیت در کبد

ویروس هپاتیت می تواند وارد کبد شده و در درون سلول های آن تکثیر یابد و موجب بیماری کبدی شود.

در برخی افراد ویروس پس از ورود به بدن شرایط مسالمت آمیزی را در بدن ایجاد نموده و بدون هیچ مشکلی به زندگی ادامه می دهد.

در چنین حالتی چنانچه ویروس بیش از 6 ماه در خون وجود داشته باشد، به فرد «ناقل هپاتیت» می گویند. این افراد حال عمومی خوبی داشته و علایم بیماری را ندارند. بررسی های آزمایشگاهی نیز اختلالی را در کبد آنان نشان نمی دهد.

تعداد تکثیر هپاتیت

تعداد کثیری از ناقلین هپاتیت را خانم ها تشکیل می دهند. وجود ویروس در بدن آنها قبل از ازدواج، پس از ازدواج و یا در دوران بارداری با انجام آزمایش HBsAg مشخص می شود. سوالی که همیشه برای این افراد مطرح است این است که: آیا می توانند باردار شوند؟ این ویروس چه خطری برای فرزندان آنان دارد؟ به فرزند خود شیر بدهند؟ و … .

در پاسخ به این سوال می توان گفت که به طور کلی منعی برای ازدواج و بارداری خانم های ناقل هپاتیت وجود ندارد ولی از آنجایی که یکی از راههای انتقال هپاتیت، از مادر آلوده به نوزاد است لذا لازم است با انجام اقدامات درمانی و پیشگیری پس از تولد مانع از انتقال ویروس از مادر به نوزاد شد.

بارداری در خانم های ناقل هپاتیت، بدون اشکال است فقط لازم است با انجام اقدامات درمانی از انتقال ویروس به نوزاد جلوگیری نمود.

پیشگیری از انتقال ویروس از مادر به نوزاد

 

از آنجایی که مهمترین راه انتقل ویروس هپاتیت «بی» در کشور ما، انتقال از مادر به فرزند است، لازم است کلیه مادران در دوران بارداری تحت آزمایش قرار گرفته و در صورت مثبت بودن از نظر وجود ویروس در بدن آنها، نسبت به انجام اقدامات درمانی پس از تولد نوزاد آگاهی یابند.

با تزریق واکسن ضد ویروس هپاتیت «بی» به میزان نیم میلی لیتر در سه نوبت (در 12 ساعت اول تولد، ماه اول و شش ماه پس از تولد) در عضله ران پا و همچنین تزریق ایمونوگلوبولین اختصاصی ضد هپاتیت «بی» (آمپول HBIG) به میزان یک میلی لیتر در عضله ی پای مقابل می توان تا حدود 95 درصد مانع از ابتلای نوزاد شد. لازم است نوبت های واکسن هپاتیت «بی» (نوبت دوم و سوم) در زمان مناسب حتما تزریق شود. با انجام آزمایش HBsAg در سن شش ماهگی و یکسالگی بعد از تولد، می توان از سالم بودن نوزاد اطمینان حاصل نمود.

مادر گرامی: چنانچه ناقل هپاتیت «بی» هستید، در هنگام مراجعه به مراکز درمانی جهت زایمان، پرسنل را آگاه نمایید.

چند نکته

آمپول HBIG را قبل از زایمان تهییه نمایید و سپس در جای خنک (یخچال) نگهداری کنید.

در هنگام شروع دردهای زایمانی و مراجعه به بیمارستان، آمپول HBIG را همراه داشته باشید.

از انجام واکسیناسیون ضد هپاتیت «بی» در بیمارستان برای نوزاد اطمینان حاصل نمایید. چنانچه واکسن هپاتیت «بی» در بیمارستان به نوزاد تزریق نشده می توانید بلافاصله پس از مرخص شدن (و حداکثر تا 7 روز پس از تولد) با مراجعه به مراکز بهداشتی – درمانی نسبت به واکسیناسیون نوزاد اقدام نمایید.

جهت بررسی وضعیت نوزاد به صورت دوره ای در زمانهای تعیین شده به پزشک معالج مراجعه و نسبت به انجام آزمایشات لازم اقدام نمایید.

توجه نمایید که اغلب نوزادان پس از تولد دچار زردی می شوند. که این نوع زردی با زردی ناشی از بیماری هپاتیت ارتباطی ندارد و با انجام اقدامات درمانی ساده توسط پزشک متخصص اطفال در بیمارستان به خوبی درمان می شوند.

تغذیه نوزاد

بهترین غذا برای کودک از بدو تولد تا سن 2 سالگی، شیرمادر است. شیر مادر کلیه ی مواد غذایی لازم را از زمان تولد تا سن 6 ماهگی به تنهایی و سپس تا سن 2 سالگی به همراه سایر مواد غذایی کمکی تامین می نماید. تغذیه نوزادان متولد شده از مادران ناقل هپاتیت «بی» با شیرمادر بلامانع است و نیازی به جدا نمودن نوزاد و ممانعت از تغذیه با شیر مادر پس از تولد وجود ندارد.

شیر دادن به نوزاد بلامانع است. او را از این نعمت الهی محروم نکنید.

انواع هپاتیت :

5 نوع هپاتیت وجود دارد که هر کدام به دلایل متفاوتی رخ می دهند. اما چیزی که در همه آنها مشترک است، عفونی و متورم شدن کبد است.

هپاتیت A

هپاتیت A یک عفونت کبدی وبسیار مسری می باشد که توسط ویروس هپاتیت A تشکیل می‌شود.

این ویروس یکی ازجزء های  ویروس‌های هپاتیت می باشد که قادر به ایجاد التهاب و مختل کردن عملکرد کبد است. امکان ابتلا به این بیماری از روش آب یا غذای آلوده و هم‌چنین تماس یا رابطه‌ی جنسی با یک فرد آلوده وجود دارد. موارد ضعیف هپاتیت A نیازی به درمان ندارد و اکثرا فرد های مبتلا بدون هیچ آسیب جدی کبدی بهبود پیدا می‌کنند. رعایت پروتکل های بهداشتی  و شستن دست‌ها یکی از مناسب ترین راه‌های پیشگیری از ابتلا به هپاتیت A است. هم‌چنین برای افراد در معرض خطر، واکسن وجود دارد.

هپاتیت B در دوران بارداری:

عفونت ویروسی هپاتیت B امکان دارد  خطرناک باشد. هپاتیت bبیماری کوتاه مدتی است که دراوایل 6ماه  بعد از آلوده شدن فرد رخ می‌دهد. علائم آن به ترتیب زیر است:

خستگی

کاهش اشتها

تهوع و استفراغ

زردی (زرد شدن پوست و چشم‌ها)

شکم درد

دردِ عضلات و مفاصل

هپاتیت c

یک عفونت ویروسی می باشد که بر کبد تأثیر می گذارد. ویروس هپاتیت C از روش تماس با خون آلوده منتقل می شود. عدم درمان به موقع، می تواند باعث آسیب جدی به کبد بشود. بیماری زایی این ویروس به شکل هپاتیت C حاد شروع می شود که اکثرا در طول ۶ ماه بعد از زمان قرار گرفتن در معرض ویروس بروزمی شود . هپاتیت C حاد در ۷۵ تا ۸۵ درصد افراد مبتلا، به هپاتیتC خطر ناک تبدیل می شود. اگر بیماری درمان نشود، می تواند در طول زمان به کبد آسیب حادی وارد بکند. نارسایی کبدی و حتی نیاز به پیوند کبدی از جمله این آسیب ها هستند.

هپاتیت D:

هپاتیت D از روش تماس با خون آلوده منتقل می‌شود. این بیماری تنها زمانی مشاهده میشود که یک عفونت با هپاتیت B همراه شود؛  ویا در کسی بروز می‌کند که مبتلا به هپاتیت Bاست. اگر به هپاتیت D مبتلا باشیدن امکان دارد به طور ناگهانی تب کنید، احساس خستگی شدیدی کنید، تهوع داشته باشید، و پوستتان زرد یا چشم‌هایتان سفید شود.

هپاتیت E

هپاتیت E یک ویروس عفونی می باشد که موجب التهاب و آسیب به کبد می شود. این مشکل می تواند در طولانی مدت به عوارض جدی از جمله اختلالات عصبی، منجر شود.

 

هپاتیت به دو دسته زیر تقسیم می شود:

• هپاتیت عفونی
• هپاتیت غیرعفونی

هپاتیت حاد

مرحلهی اول هپاتیت، فاز حاد نامیده می‌شود؛ علائم هپاتیت در این مرحله شبیه به آنفلوانزای ضعیف می باشد وامکان دارد  شامل موارد زیر باشد:

 

اسهال

خستگی

کاهش اشتها

تب خفیف

درد عضلانی یا مفصلی

حالت تهوع

درد شکمی خفیف

استفراغ

کاهش وزن

زردی